ALS... Laura niet uitschoof in de laatste bocht...
ALS... Nele niet gehinderd werd in de laatste bocht...
ALS... Tom niet alle kansen ontnomen werden door een vallende renner...
dan... had het er misschien anders uitgezien. MAAR... met "alsen" koop je niks dus alles bleef zoals het was... de nodige traantjes inbegrepen...
Laura vond sterke tegenstanders in de tijdrit van 4.2 km. Haar besttijd hield maar even stand en werd vanaf dan één na één verpulverd... de seconden vlogen er met tientallen vanaf. Het leverde haar een 7e plaats op met 7'42''. Ietwat verrassend zette Lotte Kopecky 7'03'' neer op afstand gevolgd door Dana Lodewyks met 7'11''.
In de wegrit zette Laura een stap vooruit t.o.v. het BK van vorig jaar. Met een derde plaats deed ze 2 plaatsen beter dan vorig jaar... als de trend zich verderzet...( hier zijn we weer met onze "als") Laura ging schijnbaar met weinig moeite ronde na ronde met de groep mee. Eén bocht voor het einde lag ze in derde stelling... de laatste bocht ging ze zelfs als eerste in... en toen hypotekeerde een kleine schuiver alle kansen op winst. Ze beet door en haalde zo toch nog de bronzen medaille. PROFICIAT !
Nele bewees dat haar Provinciale titel in het tijdrijden geen toevalstreffer was en wiste met haar prestatie van vandaag de "mindere" prestatie in het tijdrijden op het Vlaams Kampioenschap uit.... ze behaalde een tweede plaats. PROFICIAT !
Vol vertrouwen vatte ze de wegrit aan. Reeds na de eerste ronde reed ze solo weg van Roelen & co. Ze bouwde een voorsprong uit van max. 35 seconden. Doch op een parcours waar de achtervolgers je altijd in zicht hebben en waar de helling en wind na een aantal ronden begon door te wegen bundelden deze achtervolgers hun krachten en haalden Nele terug op ca. 1 ronde van het einde. Nog niks verloren want Nele sloot zich bij dat groepje aan. Een val in de laatste ronde weerhield haar er niet van om op 400m van de meet terug 5 meter voorsprong te nemen... maar dan weer noodlot... één van de meisjes uit de andere leeftijdscategoriën hinderde haar in de laatse bocht waardoor de hele groep over haar ging en... alle dromen weg waren...
Tom dan... sinds lang plaatste een Dijlespurtende Aspirant zich voor het Belgisch Kampioenschap. Dit op zich is zeker een vermelding waard. De aard van het parcours was niet op maat gesneden van Toms' tijdritkwaliteiten. Alles op de wegrit dan maar. Altijd meegereden in het peloton... goed mee naar voor geschoven in de laatste ronde... de spurt voorbereidend... maar weer sloeg het noodlot toe... voor Tom ging er eentje tegen de grond... Tom raakt die jongen zijn fiets... waardoor zijn ketting er afvloog... alle dromen weg...
Hoewel op een Kampioenschap enkel de trui telt onthoud ik dat Nele de koers kleurde, dat Laura een stap vooruit gezet heeft en dat Tom nog mooie jaren te wachten staan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten